Apatia

"W bez-kształt-nej
bryle uwięziony tyle lat"
KAT

No to się w końcu zebrałem żeby coś skrobnąć. Bardziej dla siebie, niczym terapeutyczne w założeniu doświadczenie, niż "dla ludu".
Nalałem sobie sporą szklanicę 12-letniej Balvenie od brata, w zębach trzymam e-papierosa, a z przyciszonych do granic przyzwoitości głośników płynie "Formless" - druga płyta Aghory. W sam raz.

Od paru miesięcy trwam w jakiejś takiej apatii. Niby coś robię, ale jakbym stał obok. Żona twierdzi że jestem przemęczony, i może ma rację. Praca + dojazdy zajmują mi większą część dnia, potem próbuję bawić się z Hezbollahem Marszczybrewką, a kiedy mały kamikaze w końcu zaśnie jestem już tak spruty że nie mam siły ani ochoty na nic sensownego. Weekendy z reguły obłożone są jakimiś towarzysko - rodzinnymi terminami, a jeśli już jakiś wolniejszy dzień się trafi to śpię do południa jak debil i potem narzekam że mnie głowa boli. Trochę nie widzę końca tego zaklętego cyklu, bo kasy wcale nie przybywa w zadowalającym tempie, kolejne wydatki są odkładane na później (zebrało się tego, oj zebrało), w domu czeka masa rzeczy na zrobienie / naprawę / wymianę, a brakuje na to wciąż albo siły, albo czasu, albo funduszy.
Mógłbym tak długo.

Jest na szczęście także jeden pozytywny symptom - od jakiegoś czasu regularnie maluję. Niewiele, bo późnym wieczorem, ale regularnie, codziennie. Ok, czasem odpuszczam i to kiedy mam wyjątkowo zły dzień, ale więcej jest tych malujących wieczorów niż tych nie malujących.

 

Tfurczy burdel, jak zwykle...

Jakiś czas temu (miesiąc? dwa?) odbyło się kolejne spotkanie malarskie w Toruniu, zorganizowane jak zawsze przez niezawodnego Arbala z bloga Coloured Dust. Tradycyjnie piątkowy wieczór spędziliśmy na integracji...

Tradycyjnie mieliśmy "pokazy" nowych produktów Hobbyzone, w tym test wytrzymałościowy nowego modelu skrzynki do przewożenia modeli.

Red Gobbo opowiadał o swoich planach związanych z rozkręcaniem biznesu. Pokazywał m. in. szklane klosze na figurki - coś w co będę musiał zainwestować, bo aż serce boli patrzeć jak ludki pokrywają się kurzem :( (na gablotki niestety nie mam już miejsca...)

Od tamtego czasu oczywiście zdążył już ten biznes rozkręcić ;) Mowa o lootpile.eu. Polecam zajrzeć.

Następnego dnia rozłożyliśmy się w "naszej" salce z Kopernikiem i wzięliśmy do malowania. Polegało to na tym że najpierw czekaliśmy na Marcina który wiózł nam figurki, w międzyczasie gadając i podziwiając nowe prace Maćka Pomianowskiego i samego Arbala.

Niewielka figsa autorstwa Maćka. Podoba mi się w niej wszystko - detal, poza, klimat... na dolnym zdjęciu obok typowej figurki z Infinity, które to same w sobie nie są zbyt duże.

Arbal Expo - Spring 2014

Kiedy Marcin dojechał wzięliśmy się do sklejania, podkładowania i malowania, choć nadal dużo było rozmów i oglądania.

Tym razem było nawet bardziej warsztatowo niż za pierwszym razem, bo wszyscy malowali ten sam wzór figurki (autorstwa i produkcji Marcina Urmańskiego, aka Urmanski Studio). Klimat ludka stanowczo nie był mój, ale tym fajniej się go paćkało bo to coś nowego z czym nigdy się nie mierzyłem. Oczywiście, jako chyba jedyny z uczestników nie skończyłem swojej figurki - jednak jeden dzień to dla mnie mało, tym bardziej że zupełnie przestałem liczyć się z czasem jeśli chodzi o malowanie i nad każdym maźnięciem pędzlem się zastanawiam. Zażartowałem potem że następnym razem pieprznę na ludka bazowe kolory i obleję bejcą Army Paintera, żeby tylko była skończona ;)

Mój nurglowiec w trakcie warsztatów. Dziś wygląda... tak samo.

Ogólnie zabrakło chwili czasu na obgadanie naszych pomysłów na malowanie tego samego obiektu, a to byłoby najciekawsze chyba. Nie znaczy to że było źle, bo i tak się nagadałem, napatrzyłem i nasłuchałem. 

 Pamiątkowe foto nadpsutej rodzinki.

Niełatwo było się dopchać żeby zrobić dobre zdjęcie.

Marcin zastanawia się co zrobiliśmy z jego figurkami ;)

 

Ostatniego dnia, kiedy już wszyscy się rozjechali, tradycyjnie z Marcinem "uderzyliśmy w miasto" (tym razem do mojej nowej ulubionej knajpy, Montenegro) i kontynuowaliśmy gadanie. Zrodziło nam się kilka pomysłów na następne warsztaty, nawet potem omówiłem je pokrótce z Arbalem. Jednak na chwilę obecną nie wiadomo co będzie, bo Marcin wylądował w szpitalu, a ja - jak wspomniałem - nie mam czasu ani siły żeby się w cokolwiek nowego angażować.

I tak do usrania...

Na szczęście spotkanie z innymi maniakami paćkania figurek zaowocowało nowymi siłami do kontynuacji tegoż procederu w zaciszu tzw. studia. Parę dni musiało minąć (a granie w War Thunder nie pomagało...) ale w końcu ruszyłem.

Oczywiście skupiłem się na różnych zaczętych zleceniach. Po pierwsze Stonehorn:

Po drugie - bohater Mrocznych Elfów:

Po trzecie - radosna banda Savage Orcs:

To w tle to nie orkowy pojazd, lecz zepsuta zabawka Hezbollaha, którą "kiedyś naprawię".

Moje własne figurki na razie czekają. Zwłaszcza mój ostatni wyskok w krainę "a kupię se, może kiedyś zagram", o którym napiszę cały oddzielny post, bo jest się z czego tłumaczyć... ;)

Warmahordes... WAT O_o

Mam nadzieję że uda mi się tu pisać bardziej regularnie, choćby po to żeby jakoś usystematyzować, uporządkować swój hobbystyczny czas, którego mam mało a z czasem będzie pewnie coraz mniej... (rrrrwa mać, właśnie poleciałem obudzić żonę na wieczorne karmienie - pół godziny po czasie :/ ). Ale nic nie obiecuję, bo nie wiem jak to będzie.